Merhaba,
Bir gün gecikmeli de olsa anneler gününüzü kutlarım. Dün oğlum doğduktan sonraki ilk anneler günümdü. Geçen sene bu zamanlar," ha geldi ha gelecek , acaba anneler günü hediyesi mi verecek bana" derken, bizim ki "ben daha rahatım burda" demiş ve bir hafta daha beklemişti. (En kısa zamanda bu "gelişin" hikayesini de paylaşacağım ama önce bizimkinin öğle uykularının süresinin biraz uzaması lazım, yoksa bilgisayarı açmaya bile fırsatım olmuyor. :) )
Oğlum bir demet kır papatyasıyla kutladı anneler günümü. Gerçi babasının yardımıyla çiçeği tutmaya , daha doğrusu ağzına götürmeye çalışırken oldukça komikti. Ve ben -zaten gözyaşlarım hazır- bu komik tabloya da ağladım. ;,,)
Beni en çok şaşırtan şey , telefonum susmadı. Doğumgünümden daha fazla insan aradı ve tebrik etti. Tabi ben yine ağladım :)
Dışarı yürüyüşe çıktığımızda, bir marketin önünden geçerken karanfil verdiler, anneler günü şerefine dağıtıyorlarmış, ağlamadım ama gözlerim doldu :)
Sevgiler...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder