"Her anne bir gün uyku eğitiminden bahsedecektir". Bu cümleyi birinden duydum yada okudum şimdi hatırlamıyorum . Ama ne kadar doğru olduğu su götürmez bir gerçek.
Oğlumuz Murat doğduğunda, o en acemi günlerde özellikle, uykuya dalma ile ilgili çok problem yaşadık. Acemiliğin ve etraftaki büyüklerin telaşlandırmasıyla, önce aç sandık. Doyuyor gaz yapıyor sandık ama hayır , hiçbiriydi. Oğlumuz uyumak istiyordu ve uykusu bölündüğünde yada uykuya hemen dalamadığında sinirleniyordu. Ne kadar büyük konuştuysam, anne olmadan önce ne kadar ahkam kestiysem hepsini bir bir yaladım ve onu sallayarak , pışpışlayarak, pusetinde gezdirerek uyutmaya başladım hatta ilk 8 ay, bebek hamağı aldık öğle uykuları için. Gecede 10 kez kalktığımda oldu, 1 kez kalktığımda. Ha büyüme evresi, ha diş çıkarıyor, ha bugün çok gezdik dışarda yoruldu falan derken, bugünlere geldik. Gerçi bundan 2 ay önce, Murat 10 aylıkken, onu artık kendi odasına transfer ettik, bunu da açıklamam lazım. Taşınma arifesindeydik, yeni evimize geçtiğimizde zaten artık kendi odasında yatmasını istiyordum. Ama hem yeni ev hem yeni oda değişikliği ona fazla gelir mi acaba diye düşündüm ve taşınmadan bir kaç hafta evvel ilk değişimi gerçekleştirdim. Neyse ki korktuğum gibi olmadı, sanki doğduğundan beri kendi odasındaymışcasına hemen uyum sağladı bizim afacan. Üstelik sabahın 5'inde 6'sında uyanıp, beni isteyen bağıran çocuk, kendi odasına geçince, bir iki mızmızlanma ardından yatağına bıraktığım oyuncaklarla oyalanır hatta uykuya yeniden dalar oldu.
Öyle böyle derken, yeni eve taşınmış, yeni düzeni de kurmuşken, bir kaç gün önce odasında oynuyorduk ki uykusu geldi ve yerde parmağını emmeye ve battaniyesiyle oynamaya başladı. Ben de yanına uzandım, normalde buna teşebbüs ettiğimde hemen geri kalkar mızmızlanırdı. Bu sefer yüzüme dokunmaya başladı, iyice sokuldu bana. Bir kaç sefer kalkmaya yeltendi, çok zorlamadım, hafifce yeniden bana doğru çektim, sırtını falan okşadım, yeniden mayıştı. Ve 20 dakika sonra uyumuştu. Önce fazla sevinmek istemedim belki tek seferliktir diye ama o günden beri özellikle gündüz uykularına böyle dalar olduk. Mutluluğuma diyecek yok tabi. Kendi kendine bu aşamaya geçmişti ben bir şey yapmamıştım.Daha önce denemedim mi, elbette denedim, ama yatır- kaldır yöntemini her denediğimde, ağlamaktan sesi kısılmış ve sinirli bir bebekle kalakalıyordum. Demek ki zamanı gelmiş, beyfendi buna karar vermiş :) Bundan sonrası için defalarca maşallah , hep böyle gider inşallah demekten başka söyleyecek laf bulamıyorum. Darısı uykusuz tüm annelerin başına.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder